Yine Bana Düştü Ölmek

Özendiðim huzurdan belli
Yine bana düþtü ölmek,
Sabrýmýn filikasýnda kalmýþtý inþirah’ým
Belli ki o Aþk bir daha geri gelmeyecek.


Kim bilir?
Belki de ben doðacaðým mehtaba doðru
Belki de hiç doðmadan mehtap ölecek.


Ki ben;
Ne zaman sürsem gözlerimi fecre
O zaman rayiha kokar bakýþlarým.


Eðer bir kadýn deðse nazarýma
Ellerimi hiç deðdiremeden yüzüme
Kör bir kurþun rükû eder alnýma.


Ve her nazarda peþime düþer nefsi emmare’m
Ram eyler beni kör kuyulara halet-i ruhiyem
Ama ben Yusuf deðilim ki!


Ýþte bu yüzdendir
Bir sevgili lazým bana
Aþk’ý ta içimi yaksýn
Bir sevgili lazým, bana þah damarýmdan baksýn.






Sosyal Medyada Paylaşın: