Onlar gökten yýldýz toplarmýþ sevdiklerine
Siz bulutlarý yaðmaladýnýz
Aþk eskidir beþerden
Bit pazarýna nur yaðýþý ondandýr
Buyrunuz, siz de nasibinizi alýnýz...
Sen, alemin sahibi Ademoðlu
Aþkýn son tohumu
Yoktur neslinin pek nasibi
Bükülmüþtür ya beli
Tüm yürek acýlarýnýn yükü üzerinde
Camdan tabutta, nefes de alýyor hala
Koca bir nesil
Amele þimdi mozale inþaatýnda
Söylesenize
Çýkmamýþ candan ümit kesmeyen
Bir kalp kaldý mý buralarda?
Ýlk tarikattý sevda, ateþ tanrýsý lideri
Su damlacýklarýydý müridleri
Sancýlý ve yakýcý ibadetlerde
Yüz sürerken en kutsalýmýza
Tatlý bir zehir dilimizde
severdik ölümüne
Kýrýlýrdý kalpler ten içinde
Ýç kanamalarý ki, çýplak gözle görülmez
Kan gövdeyi götürürken
Gülümseme olur çökerdi gözlerimize ecel
Sýrat dedikleri aþktan ölmekti
Tüm müridleri sevdanýn, suskun ayinlerde mutlu ölürdü
Ýki kollu þamdandý, iki mumla süslenmiþ aþk
Erimek için yaratýlmýþtý bedenler
Bilirdik
Dik durmak kaygýmýz yoktu
Dolanýr da birbirimize, gözlerimizde erirdik
Aþk, ölüm kadar kaçýnýlmazdý
Biz aþka mümindik
Ýbadet vaktini beklemez
Ateþe el ele giderdik
Ten dahilinde harici çatýþmalar
Bizim savaþýmýz baþkaydý
Ne toprak, ne sancak
Kainat ayný silahla vurulur
Öyle bir harp ki, mezarlýklar dolu
Cesetler sýcak
Cesetler canlý
Ve eceli tatmaktan mutlu
Yürek, mantýðý tek okla on ikiden vururdu
Su olur
Uzanýrdý ateþ tanrýsýnýn göðsüne sevenler
Tanrýlarýn bedeni yoktu
Su yanardý
Ateþ söner
Su yanmaktan, ateþ sönmekten korkmazdý
Aþk olurduk biz, ya ölür ya öldürürdük
Aþka mürid son nesildik, tükendik
Sen; inançsýz çocuk
Bilir misin nasýl cana geldin
Biz sevda tohumlarýný bedenlere gömdük
Tüm tarihler yazar
Ecel olduk biz
Anneni de aþktan öldürdük...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.