Koridor sessiz, Merdivenler sessiz, Bir inilti yayýlýr geceye. Deler geçer sesizliði ince ince Titrek bir ses yankýlanýr, Odada, koridorda ve kulaklarda.. Doktor, doktor! Ýnce bir sýzý ciðerimi yakýyor... Doktor, doktor! Kýzgýn bir kor yüreðimde, Çaresiz derde mi düþtüm? Eman yokmudur yareme..
Ve hasta adam susar, Karanlýk, geçmeyen vakit, Geceye dertlerini kusar... Gece uzarda uzar.. Gece uzar sancýlar azar...
Yýllar yýlý sefil bir hayat, Berduþluk bu.. batsýn böylesi! Sonu hüsran dolu. Ýnsanda ne onur, ne de gurur... Þimdi ele muhtaç, ele mahkum. Kahr etmek faydasýz.. Kahýr neþteriyle açýlan yaralar dermansýz..
Bir hastane odasýnda, Ölümü bekliyor, kimsesiz ve yalnýz... Acýmak gelmiyor içimden.. Ýnsan ne yaparsa kendine yapýyor, Þimdi, O, bir baþýna ölümü bekliyor...
Mustafa YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiir Deryası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.