Ah istanbul ah! Bilinmez bir derde düþürdün beni. Sevdayý verdin elime, Sevdiðimi istedin eline. Hasreti, özlemi getirdin sen bana. Beklemeyi, sabretmeyi, býraktým ben sana. Uzaklara gidiþimi seyrettin arkamdan. Ben ise sana yakýnken uzak kalmayý ögrendim, sevdandan. Ah istanbul ah istanbul, bu gün ayrýlýyorum senden. Ýçimden bir parça sende kalýyor neden? Sana mý aþýðým? Yoksa semtinde bir dilbere mi? Bilmem...
Mustafa YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiir Deryası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.