SAHRA-2-

‘Ah Sahra, dudaðýna çöl düþmüþ kadýn’

-Yazgý-

Desem ki, çekip gitmek sonsuzluða deðmektir
Desem ki, kabullenmek susup boyun eðmektir

Ah Sahra, gözlerinde bulut taþýyan kadýn
Kaç kýrgýn melek konmuþ durgun yanaklarýna?
Kaderin güneþiyle yakýlmýþ senin adýn
Kum taneleri dolmuþ yorgun yanaklarýna

Gül kokulu ellerin havaya kalktýðýnda
Göðe bakan gözlerin yazgýya boyun eðmiþ
Kararlar gökyüzünden gönlüne sarktýðýnda
Meleðin saklý yüzü gözyaþlarýna deðmiþ

Ah Sahra,mezar gibi neden çýkmýyor sesin?
Suskunluðun ardýnda ne feryatlar gizlidir
Sanki ýlýk bir rüzgâr, ýsýtýyor nefesin
Kurumuþ dudaklarda ne hayatlar gizlidir

Biliyor musun Sahra, yediveren gülleri,
Ne kadar ýslanýrsa o kadar açýlýrmýþ
Gözlerinin altýdýr tüm çiçeklerin yeri
Ne vakit bir gül görsen gözyaþýn saçýlýrmýþ

Fýrtýnalarýn sesi duyulunca uzaktan
Saat on iki olur, dalarsýn gecelere
Tedirgin bakýþlarýn titreyince tuzaktan
Gözyaþýný sel gibi salarsýn gecelere

Sahra, neden bu kadar korkarsýn bu hayattan
Kýrgýn kýrgýn bakarsýn uzaktan insanlara
Kader mi mahrum etti, seni bir çift kanattan,
Kader mi alýp kaçtý, seni kör zindanlara?

Desem ki, gönül yanar bir kez düþünce çöle
Kalbine düþen yangýn suskunluðuna renktir
Desem ki, gözyaþýný rehin býrakma güle
Ah Sahra, bir susuþun bin yalnýzlýða denktir

Erol KONUR

Sosyal Medyada Paylaşın: