...rastlaþmasaydým da öyle kalsaydým... gözlerimden kör sular aktý ölü topraðýnda yeþeren gonca güllere...
...bir seher vakti üþengeç yýldýzlarýn ahýný aldý güneþ gökyüzü sönen kandil gibi uykuya cezai müebbette hani baþýný kaldýrsaydýn / belki bir kýlýç kesip alacaktý içimizdeki þeytanýn kalbini...
...ilahiler ayaklandý omuzlarýmda akþamýn çýðlýklarý korkunç bestelerindeyken þiirler çalýndýkça þairlerden , bohçalarda sadece harfler yetim kaldý... anlamýyorsun deðil mi? sana gölgeni unutmuþsun diyorum / bir de hani denizler kararýr ya iþte kanýmda öyle sevdi beni...sen yoktun çünkü.
...aniden uyandým elimdeki kaleme kýzdým bu sabah sana seni anlatacak kelimelerimi kaybetmiþ sakýn boþ ver deme ! oysa sana þiirlerimin sýrrýný söyleyecektim “þairler þiirlerle çarpýþýrsa geriye sadece yüreði yosun tutmuþ sevgilinin mezarýnda ki güller kalýr...rengi kýrmýzýdan yoksun , zaten aþk dediðin böyle yoksul !...” neyse sevdiðim tek derdim : þairler þiirlere küsmesinler yoksa þarkýlar gölgesiz kalýr mezarlarda... kimsesiz... her þeysiz...
emre onbey Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.