beklenmeyen bir mektup gibi içime katlayýp hüzünleri sabýkalý bir eylül sonrasý eylül tanýðý yüzümle geldim ellerim kozadan çýkan mevsimsiz kelebek öyle ürkek öyle yabancý ceplerime ne çok uzak olmuþum kendi þehrime
aç kapýyý sevdiðim üþüdüm yüreðimde çözemediðim kördüðüm biliyorum içeridesin koynuna alýp korkularý hiç olan bir siluetin hiçliðine içmektesin
sana emanetini getirdim gözbebeðimde kül kanatlý eskil bir düþ yansýmasý sýfýr noktasýnda sýfýrlayýp zamaný çalýyorum kapýný
sessizlik sensizlik olmalý
kavak aðacýnýn ahraz gölgesi taþ evin suçlu perdesi damýtýlmýþ tuz gibi piþmanlýk bunlar sende kalsýn emanetin bende nereden çýktý þimdi bu rüzgâr bulutlar aðlamaklý baþlamadan saðanak gitmeliyim
hayat denen köhne merdiven gömütlerinde çürüyen umutlar gibi kýrk birinci basamaðýnda çürüdü
akþam çöktü gözlerime yine göç hazýrlýðýnda kýrlangýç sürüsü ah benim geç kalmýþlýðým nereye baksam sevda ölüsü
24 eylül 2010 nuriye zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuriye Zeybek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.