Gelip durdu hasretin
Iþýðý sönmüþ bakýþlarýmýn en derinine.
Bir sabâ bestesinde, bir yas vakârýnda,
Ýnledi gönül…
Üzerimde,
Küstüm çiçeklerine dokunan bir elin ürkekliði
Yalýn bir alevin yalýmýnda çýrpýnýþýn çaresizliði…
Akþam alacasýnda sahipsiz sesler gibiyim,
Topla karanlýklardan sabra havale iniltilerimi…
Seni ezgin bir düþün yýkýntýlarýnda yitirip
Bir âhýn âvâre yankýsýnda arýyorum
Esved bir leyl çöküyor ardýn sýra,
Hatrý sayýlmamýþ gönlümün kuytularýna…
Kalbe emanet bir melâli içtim gözlerinden
Gözlerinden göçtüm katar katar, habersizdin.
Ve geçtim sýr tutmaz aynalar içinden,
Buðu gibi… Daðýlmýþ…
Kalbi inkisâr baðlamýþ,
Eski bir divâneyim þimdi.
Seni, el gibi görmek var mýydý kaderde?
Mýsralara sürgün, böyle iki büklüm, korkularým kýrk düðüm…
Bir gün,
Ýnce bir hayal gibi belli belirsiz,
Bir, sesinden mi bilecektim seni.
Ta ciðerimden kopup da gelmiþ
Bir yara gibi kanayacak mýsýn hep böyle?
Sargýsýz, ilaçsýz, þifasýz mý kalacaðým ben?
Sen, dillenmemiþ hükümsüz bir aþka satarken her þeyi
Ȃlem yansýn, içinde gönül de yansýn,
Yansýn ki dayansýn…