Işığın Kalmadı mı Gözlerime ?

Yârimin kirpiklerinden sýyrýlýp
Baktým da kendime
Geçmiþim yokmuþ benim
Geleceðim zaten beyhude...

Meðer ne kadar da
Meyilliymiþim ben yârime
Bilmezdim...
Kalbim hiç sönmeyen
Çeraðmýþ onun gözlerine...

Þimdi
Avuçlarýma sakladýðým sefilliðimi
Leyla’mýn yollarýna döktüm ben
Leyla’m ezsin diye beni...

Yârimin...
Yüreðine mecnun olamadýktan sonra
Çöllere olsam ne fayda...


Ey...
Gözlerinde nakýþ nakýþ Ýstanbul örülü sevgili
Sensiz yarýnýma bakýyorum da
Sanki her þey aðyar
Seni seven bendim kadýným, Ýstanbul’un boðazýnda
Deðildi martýlar...

Kendimi bile bulamazken dilaltý çýðlýklarýmda
Ben senin nefesini bulmuþtum
Son nefisime bir çýðlýk kala...

Þimdi
Gözlerine sürülmeyi özledim desem
Ki...
Demeye amade zaten dillerim

Lakin...
Kirpiklerinden süzülmüþ bile afakým
Tellerinde sen yoktun
Kýrýldý benim sazým...

Ben bir þiir beslemiþtim içimde
Yalnýzlýðýndan kaçýp yýllarýn
Sayfam hep sen koksun isterdim
Kalemim sen
Harflerim sen...

Yazsam þimdi bir kalemde seni
Acaba ellerimde sen kokar mý?
Sýyrýlýp sensizliðin sarhoþ kokusundan...

Nasýlsa ben alýþtým gözlerinden yokluðunu içip
Kör kütük sarhoþ olmaya...

Hadi
Sýyrýl yalnýzlýðýnýn köhne dünlerinden
Durma
Seni içir bana gözlerinden...

Sosyal Medyada Paylaşın: