Çocukken korkardým týkýrtýlardan Yalnýz yataðýmda. Belki bahaneydi, Varmak için anneye Belki de sadece üþüyordum.
Sonra yavaþ yavaþ azaldý Geceleri týkýrtýlar. Belki fark edemiyordum artýk Ya da belki Gündüze karýþtýlar.
Çok zaman sonra þimdi Ne korku kaldý Yalnýz yatakta. Ne de üþüyorum Sessizliðin ayazýnda. Belki sadece büyüdüm Ya da belki Yaþayalým derken Türlü türlü sevileri Yitirdik o sýcak bahaneleri.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemremir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.