Çýldýrmýþ yýldýrýmlar Düþtüðünden beri Tevekkülle örülmüþ damlara, Beklemekteyim Ne zaman bitecek diye Þu amansýz secde Eli kolu baðlanmýþ Öfkeye deðer bir hayretle.
Kim unutturdu? Þu ellere kýlýç tutmayý Kim unutturdu? Zorba gözlere adil tokadý Bir yanýðýn acýdýysa Öbür yanýðýný çevir Ýþte bu barýþ Helal lokmalara þifrelenmiþ Kýlýç ise yeraltýnda da keskin Gülümseye gülümseye Kör olmuþ gözlerin…
Güne acýyan güneþler doðmakta Bu topraklarda, Kalmadý gecede artýk Huzurlu bir karanlýk, Yaðan yaðmur duasýz, Nursuz gök daðlanmakta.
Yaþanasý bir korku deðil bu Umuda dair Yaþamak için gerekli O ilk uçuþun Bu o korku deðil Gözlerindeki Ýlk defa kanat çýrpan Her minik kuþun.
Nasýr tutmayan eller Açýlmamalý havaya, Temizlenmeden þu toprak Deðmemeli hiçbir alna; Uyan! Uykudan sonra gelir tevekkül; Sen ekmedikçe olmaz Cennette bile Bir tek gül. Kalk! Yeterince demlendin; Yeniden tak beline Kitap içindeki hançeri, Temizlensin gelinler düðünlere, Yeniden söz verilsin çocuklara, Býrak taþýsýn hayatý Aciz sandýðýn bedenin Aðlaya aðlaya Açýlmayacak gözlerin…
Çýldýrmýþ yýldýrýmlar Düþtüðünden beri Tevekkülle örülmüþ damlara, Dilemekteyim Ömrümden ömür Ayaklanmýþ her cana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemremir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.