Ve
Ben…
Her günüm dünümü mumla arattý,
Gönlümce bir ömür yaþamadým ben…
Aklýma gelmeyen gamlar üretti,
Bahtýmýn hükmünü aþamadým ben…
Hayra niyet ettim þerre bulaþtým,
Elli sene gittim hüzne ulaþtým.
Zevke adým attým derde dolaþtým,
Pembe ufuklara koþamadým ben…
Gördüðüm rüyalar kabusa döndü,
Kurduðum hülyalar baþýndan söndü.
Dermansýz dertlerim üst üste bindi,
Huzur umuduyla coþamadým ben…
Sözüme-tavrýma katmadým yalan,
Yetimin hakkýný etmedim talan.
Çýkar için dostu satmadým elan,
Edebin dýþýna taþamadým ben…
Hüsranýn altýnda büküldü belim,
Kararan gözlerden döküldü selim.
Meçhul bir kuvvetçe çekildi elim,
Elem çýbanýný deþemedim ben…
Özümde yalnýzlýk gözlerimde yaþ,
Solar günden güne gün yavaþ yavaþ.
Yok bana kendimden baþka arkadaþ,
Halden anlayana düþemedim ben…
Belli ki dünyanýn düzeni böyle,
Söyletir bin ahla ozaný böyle.
Bir yanýlgýsýný sezip de þöyle,
Feleðin iþine þaþamadým ben…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.