Ve
Bile Bile Lâdes…
Sevmek ve sevilmekse, nefes almaktan maksat,
Varsýn baht beni aþka, takýp takýp sürüsün…
Olsa da vuslat düþü, sadece bir buruk tat,
Varsýn hasret ruhumu, yakýp yakýp bürüsün…
Her gönül Yaradan’dan, bin türlü lütuf umar,
Lâkin hepsi gözünü, yâr özlemiyle yumar.
Ne çýkar ki olsam da, aþk uðruna tarumar,
Varsýn gözlerde yaþým, akýp akýp kurusun…
Ýnsan bin kez doðsa da, hep aþký aramalý,
Gönül gözü ömrünce, âlemi taramalý.
Tanrýnýn sevda lütfü, bir iþe yaramalý.
Varsýn gönül boynunu, büküp büküp yürüsün…
Derler ki, yâr sevenin, kalbi bir baþka atar,
Çile, solgun ruhlara, efsunlu bir renk katar.
Güneþ ümitle doðar, bin bir hüzünle batar,
Varsýn yüreðim ufka, bakýp bakýp erisin.
Vaki deðil ki felek, ihya etsin sevdayý,
Hakikate döndürsün, sevda denen rüyayý.
Ben bahar eyleyim de, içimdeki dünyayý,
Varsýn felek gazeller, döküp döküp kürüsün…
Nesi varsa dünyanýn, kendisi gibi yalan,
Tek kiþi var mý zaten, her muradýný alan.
Yalnýz sevda deðil mi, göçenlere kâr kalan,
Varsýn gönül derdini, çekip çekip çürüsün…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.