Parkalı Zamanlar...

Bir eylül sabahý uyanýyorum kentin soluk yüzüne

Yaðmur sesine vurmuþ darbenin kan sýzdýran gözleri

Ve güne düþmüþ cehennem serinliði







Suya duran aksimi neþterlesem diyorum

Üþüyorum

Avucuma sýðmýyor yüzüm

Yüzüm esmer

Yüzüm hüzün düþürmüþ gamzelerine

Yüzüm bin yýllýk militan büyütüyor sessizliðinde







Yozlaþan ellerime dokunuyor

“gidelim buralardan” diyorsun

Üzülüyorum

Kýzma bana ölüm gözlü yar

Memleket havasýnda tutuldum ben sana

Parkalý zamanlarda Ahmet Arif düþmüþken dudaðýma

Koyu bir geceyi çaðýrýyordu bu kent

Aðlýyordu güneþ eylülün kollarýnda







Þimdilerde uyuyamýyorum

Her gece sýçrayarak bölünüyor uykularým

Bir de sen iniyorsun düþüme

Memleket yorgun

Sen yarým

Ahh! Ölüm gözlü yar

Oysa

Yusuf’u gözlerinde

Deniz’i saçlarýnda yakalamýþtým bir eylem ortasýnda

Avuç içi yangýnlarýmda boy vermiþti baharlar







Aydýnlýðý olmayan güneþli günlerdeyiz

Dilimizde 68 türküsü

Ahh! yar

Nasýl da sana gelmek istiyorum her akþamüstü

Ýzin vermiyor içimdeki bu yoz topraklar

Sýð sularda boðuluyoruz

Gölgemizi kesiyor karanlýðýn elleri

Þimdilerde sadece özlemekle yetiniyorum

Hatýrla

Nasýl da taþýmýþtýk yüreðimizdeki o aydýnlýk sevgiyi







Bir bilsen

Ýçimden nasýl da sen sýzýyor

Sýzlýyor memleketin kaný çekilen damarlarý

Baharý söküp alan bu eller kimin

Körelmiþ yüreklerin gönül gözleri

Diller sus

“sus” yüreðim

Allah aþkýna “sus”

Taþýmýyor artýk zaman

Ne beni

Ne sevgiyi

Ne sevgiliyi








sevgi dündar@aðustos2010





Sosyal Medyada Paylaşın: