Kýrýk bir kapý üzerime kapanýyor Yüreðimin simsarlarý çýðlýk çýðlýk içimde “kal” diyorsun Kalamýyorum Saat kadranýnda takýlý kalýyor zaman Bunalýyorum Bir film seyrediyorum Hiç alakasýz replikler düþüyor dudaðýmdan Shakespeare çýkartma yapýyor þiirlerime “ senin dudaklarýnla, dudaklarým günahtan arýndý Öyleyse þimdi günah dudaklarýmda kaldý” Davetsiz misafirler odada Havada bakýr rengi bir hal
Ben sana geliyorum içimin tünellerinden geçip Bir hastane koridoru kalmýþ aklýmda Yanlýþ yerdeyim/ biliyorum Öksürük nöbeti yorgunluðu gibi Sancýya yumuluyor gözlerim Telaþlanýyorum Seni görmezsem öleceðim Ýmgeler kuduruyor sessiz duruþlarýmda
Endiþe düþüyor bu kentin gözlerine Gökyüzünde amansýz yýldýz kalabalýðý Þaþkýným Seni bulamýyorum kalabalýk içinde Sesin düþüyor tenhalýðýma “kal” diyorsun Kalamýyorum Gitmek ne mümkün Saklanýyorum
Tüm zamanlar seni çaðýrýyor içimde Geçmiþ Bugün Gelecek Sabah olsa da bu kâbus bitse Büyüyerek üzerime geliyor gölgeler Bilmiyorlar köpek gibi yalnýzým Senden kalan son þarkýyý söylüyorlar Geliyorlar Geliyorlar Nasýl da rahatlar elleri ceplerinde
Boðuluyorum odada Dýþarýya çýksam diyorum sýyrýlarak zamanýn içinden Topraða basmaya korkuyorum Gölgeler Büyüyorlar/ gülüyorlar Ya sen gidersen Yoksan döndüðümde Kokun genzimi yakýyor Sesin vuruyor yine “kal” diyorsun Kalýyorum Giden sensin her seferinde Bu kâbus yordu beni Gözlerimi artýk yumsam diyorum Gülüyor bana gece
Sevgi Dündar@Aðustos2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.