Bir sonbahar akþamýnda ayrýldý ellerýmýz Gözlerimiz son kez degdi gözlerimize Dudaklarýmýz son kez sýcaklýgýný hissederken Elveda demek zor geldi be gülüm
Yaþanan tüm güzellikleri geri býrakýrken Sadece anýlarý sessiz sedasýz gözyaþlarýyla izlemek mi kaldý Hani verdigimiz sözler Ettigimiz yeminler Hepsi boþa mýydý sevgilim Resimlerimize bakýp gözyaþlarým sel oluyor Boþ çerçeveler kalbimi yaralýyor Unutamýyorum Seni heran özlüyorum
Artýk ilkbahar-yaz olmuyor Gönlümde çiçekler açmýyor Her mevsim karanlýk ve soguk Sessiz Buruk Sensiz Bir anlýk mutluluk degildi bizim aþkýmýz Biliyordum birþeyler oldugunu Neden yaptýn bize bunu sevgilim Niçin gizledin hastalýgýný Beni býrakarak seni unutacagýmý mý zannettýn Yazýk ettýn sevgilim Yazýk ettin bize Benim seninle geçirecegým her sanýyem Bir ömürdü Bir ömürdü sevgilim Sen kara toprakta yatarken Ben rahat olabýlýrmýyým Seni unutabilirmiyým Hisset beni Sýmsýký sar beni Gözyaþlarým geri de kaldý Yanýna gelýyorum SEVGÝLÝM
Ebru Gökman
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebrulias Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.