henüz oniki yaþýndaydým bir gece yarýsý dýþarýyý izlerken düþüncelerdeydim öðretmenim yarýn komposizyon sýnavýnýz var hazýrlanýn diyordu ben ise; saçmalarým diye korkuyordum çünkü duygularýmý kaðýda dökemiyordum utanýyordum alay konusu olmaktan korkuyordum gözyaþlarýmla birlikte uykuya dalarken hiç sabah olmasýný istemýyordum sabah oldu ve annem okula gitmem için uyandýrdýðýnda buruk bir sesle tamam demiþtim ama gitmek istemiyordum sonradan hastayým ben bugün okula gitmeyecem dedim bÝr an için korktu ateþime baktý,bademciklerimi inceledi hayýr gideceksin dedi ve zorla gönderdi beni okula ben ise;okul köþesinde kaldýrýma oturmuþ hüngür hüngür aðlýyordum giremiyordum okula çekiniyordum sýnýf arkadaþým içeriye geçerken beni farketti neyin var neden sýnýfa girmediðimi sordu sen geç ben geliyorum dedým sýnýfa geçemedim ve öylece kaldým arkadaþým öðretmenimize benim dýþarý da aðladýðýmý söylemiþ koþa koþa geldi öðretmenim neyin var kýzým neden aðlýyorsun dedi koskoca bir hiç dedim aldý beni öðretmenler odasýna götürdü elime bir peçete verdi gözyaþlarýmý silmem için anlat kýzým anlat dedi sustum anne þefkatiyle sardý bedenimi o anda daha çok aðladým içli içli dudaklarýmdan þu sözler döküldü korkuyorum sýnavda birþey yazamamaktan duygularýmý ifade edememekten korkuyorum dedim öðretmenin kýzým sen istersen baþarýrsýn uzun olmasý önemli deðil kýsa ama derin sözlerin olmasý gerekir dedi anlamamýþtým o an ne dediðini yaþ ilerdikçe sözler hafýzalarda kalýyor þimdi bakýyordum da herþey o iki kelime yatýyormuþ hayat boyunca
**Milletleri kurtaranlar yalnýz ve ancak öðretmenlerdir Öðretmenden, eðiticiden mahrum bur millet, henüz bir millet adýný alma yeteneðini kazanamamýþtýr...MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
deðerli arkadaþým HAZAL KARADAÐ ’a sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum Ebru Gökman Sosyal Medyada Paylaşın:
ebrulias Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.