uçurum kenarında

UÇURUMUN KENARINDA ÇIRPINAN BÝR KUÞ MÝSALÝ
DÜÞMEMEK ÝÇÝN SON BADÝREDEYDÝM

senin için çýrpýnan kanatlarým yokluðunda tel tel kýrýlýrken
mutluluk öpücüðü hüzün gözyaþlarýyla kana bulandý
kan aktýkça yýkadýn
yýkandýkça sensiz yarýnlara savurdun

UÇURUMUN KENARINDA SENÝ BEKLERKEN
RÜZGAR UFAK UFAK SAVURMAYA HAZIRDI BEDENÝMÝ

estikçe esiyor üþüyen bedenim sýcaklýðýna hasret kalýyordu
zifiri karanlýk olan gönlümde
gözlerinin gözlerime nur olduðunu
bilemez ki

kalbim kalbine sadakatle baglýyken
cemheri yangýnlarda yanýyordum
un ufak olan bedenim tek bir hamleye kalmýþtý
ayaklarým boþluða doðru son adýmlarýný atýyordu


UÇURUM KENARINDA ÜMÝTSÝZCE KAYALIKLARA BAKARKEN
NUTKUM TUTULUYORDU HER SANÝYE CAN VERÝYORDUM

kararlýydým
aðlýyordum
ümitsizdim

UÇURUMUN KENARINDA ÇIRPINIÞLAR BOÞUNAYMIÞ ANLADIM...
KANATLARIM KIRILDI ÖLÜME ÇEYREK KALA..

gelmedin
saklandýn
ve ben tükendim

UÇURUMUN KENARINDAKÝ SON HAMLEYÝ UYGULAMAYA GEÇTÝM
SENSÝZ YARINLARA RESTÝ ÇEKTÝM

öldüm
dirildim
ve bittim
ümitsizdim

degerli yorumuyla ARZU BUSE ERASLAN’a sonsuz teþekkür ediyorum


Ebru Gökman




Sosyal Medyada Paylaşın: