YENİLGİ/1

Kabullendim ve sustum…

1) BEN


Kâinatýn en derin, zifir karanlýðýnda
Bir zemheri hayale dalýp yenildim iþte
Baykuþlarýn öttüðü kabir karanlýðýnda
Azrail’in koynunda kalýp yenildim iþte

Henüz zafer yolunun kafesi açýlmadan
Kuytu bir yalnýzlýkta hasret tuttu ensemi
Vuslat serçelerinin pençesi açýlmadan
Daðýlmýþ bir yuvada sustum, yutup tövbemi

Ruh kendi bedenini dilerken dilim dilim
Aydýnlýðýn yolundan aktý aniden gece
Ahvalimi anlatan arýyorken bir terim
Hüzünlü gözleriyle baktý aniden gece

Feleðin çemberinde dönerken yavaþ yavaþ
Sýðýnýp susacaðým zindan kalmamýþ artýk
Ýçimdeki insanlýk sönerken yavaþ yavaþ
Kendime aðlayacak vicdan kalmamýþ artýk

Sönmeyen bir ateþin si mgesi olan ruhum
Titreyerek bakýyor Azrail’i yoklarken
Tozlanmýþ bir romanýn i mgesi olan ruhum
Hýçkýrarak aðlýyor günahýný aklarken

Baðrýmýn ortasýna iniyorken darbeler
Dilimi daðlayarak isyanýmý susturdum
Tövbeye çaðýrýrken ýssýz kalan türbeler
Yüzüme aðlayarak isyanýmý kusturdum

Deseler de yenilgi zafere iþarettir!
Gücüm kalmadý artýk kendimi koruyacak
Yaþlanmýþ bedenime yaþamak eziyettir
Ruh bedenden çýkýnca gözyaþým kuruyacak

Utangaç yanaklarým bir buseyi ararken
Gözyaþýyla demlenir bu þanlý yenilgide
Aþkla dolan gözlerim gökyüzünü sararken
Bir darbeyle mimlenir bu þanlý yenilgide

Koþar adým giderken hayatýn yollarýnda
Ayrýlýk türküsünü çalýp yenildim iþte
Bir hayale dalarken sevdanýn kollarýnda
Aþkýn zehrinden bir dem alýp yenildim iþte

Erol KONUR

Sosyal Medyada Paylaşın: