Arşın Arza Aşkı

Hep öyle deðil midir zaten?
Bulutlar sinelerinde hüzünleri biriktirip,
Bir sýrdaþa rast gelince salmazlar mý kadim gözyaþlarýný.
Rüzgarlar deðil midir?
O vadilerin asi çocuðu.
Esip yýktýkça alýr hýncýný felekten.
Fýrtýnaya dönüþür öfkesi.
Varý yoðu tarumar eder.
Göklerin veremli ýstýrabý da,
Kar taneleriyle düþer topraða.
Göðsünden parça parça sökülür ciðerleri.
Öylesi bir keder ki bu,vuslatý beklemez,
Umudu bilemez.
Kangren bir feryadýn,kesilen yüreðidir o karlar.
Semadan beyaz kan akar topraða.
Bu arzýn arþa olan hasretinin ýstýrabýdýr birtanem.

Ben topraklarýmda senin hasretini yeþertip,
Isrýtabýný estiririm.
Sen yýldýz yýldýz parlar durursun.
Gecenin karasý gibi karanlýk edersin bahtýmý.

Ey! parýldayan sema,
Yýldýzlara ve aya yemin olsun ki,
Bozkýrlarýmda hüzünlü vebalar filizlenmekte.
Irmaklarým gözyaþlarýyla dolmakta.
Bu zalim yangýn daha ne kadar yok edecek ormanlarýmý?
Sen bulut bulut seyredersin yükseklerden hýçkýrýklarýmý.
Hep karanlýðýnda saklý,esrarlý bakýþlarýn.
Neharýnda nurunla daðlarsýn gözlerimi,

Beni öldürecek hasretin.
Güneþin yakacak birgün tüm tabiatýmý.
Ben,buzlarý eriten o bakýþlarýnýn zulmünden,
Depremlerle sarsýlarak döneceðim.
Bitmez tükenmez bir hicranýn yaralarýný,
Cüzzamlý ellerimle saracak,
Vebalý öksürüklerimle seni özleyerek öleceðim.

Bu öylesi bir iftirak ki,firak farkeder.
Meftunu olan aþýklarýn,hiss-i ekberdeki muvcud kederlerini.
Bu,feleðin zat-ý þahanesinde vahdet arzeden münferit ýstýrabýdýr.
O,Herþeyden azade,
Namekan bir kahrýn,
Adý "hasret" olan iðreti suretidir.
Ve her lahzada beni benden edendir.

Hasretinden biçareyim ey yar!
Bir yara ki bu,
Ýçine bir umman sýðar...

01.09.2010 Çarþamba


Sosyal Medyada Paylaşın: