Ellerime kelepçe, Ayaklarýma prangalar vurabilirsiniz. Hücreye de kapatabilirsiniz. Ýsterseniz, gözlerime mil çekip, Dünyayý bile görmemi engelleyebilirsiniz. Her türlü iþkenceler yapýp, Bedenime eziyette edebilirsiniz. Bunlarýn hepsini yapabilirsiniz. Yaptýklarýnýza bir kýlýf uydurup, Bunlar ceza diye de nitelendirebilirsiniz. Peki, nedeni sadece düþünmem mi? Neden korkuyorsunuz düþünen beyinlerden? Sonra, sizlere düþünmeyeceðim diye söz versem de, Tutamam ki… Yine düþüneceðim bu kez, Niye düþünmeyeceðim diye. Ýyisi mi, siz ona göre bir zincir, Bir kelepçe hazýrlayýn. Sahi söylemeye unuttum. Bir zevkten mahrum olacaksýnýz belki ama Onun gözleri yok, bedenide. Onun için, iþkencede edemezsiniz… Çok övündüðünüz bu kalýn taþ duvarlarýnýz, Bedenimi tutsak ettiðiniz gibi, Onu, bu duvarlarýn arkasýna tutsak edebilecek mi? Daha o teknolojiye eriþemediniz belli ki. Eðer beni öldürürseniz, o zaman belki. Ha, ona da garanti veremem, Ölülerde düþünüyordur belki bir þekilde. Gidenler henüz daha bir þey anlatmadý gerçi bize. Bakýn, bütün kolaylýklarý saydým size, Ýnsanýn insana yapabileceði en büyük ayýplarý… Her neyse, Sizler düþünceleri, düþünen beyinleri, Tutsak etmenin planlarýný yapmaya devam ederken, Ben düþünmeye devam edeyim. Korkmayýn, Düþüneceðim sadece… 11.11.1980 Erman ULUSOY Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.