BÜLBÜLÜN FERYADI

"Ellerimden baþladým ölmeye"

Ellerin soðuktur, ellerin soðuk
Çekip gitsen bile bu aþk biter mi?
Yüzüne bakýnca sesin hep boðuk
Ayrýlýk ölümden daha beter mi?

Kýþ gelir, kar yaðar, çiçekler küser
Camda sevdamýzýn gülü soluyor
Ýnceden inceye bir rüzgar eser
Çiçekler soldukça hüzün doluyor

"Fermaný durulmuþ gözyaþmýn,
Artýk þiir aðlýyorum"

Dökülen yaðmurlar toprak kokusu
Bütün güzellikler senin için var
Aþkýn en onulmaz derin dokusu
Kaþýnýn altýnda sessizce yatar

Gözlerin gözüme acep deðer mi,
Sana cennetten bir gül alýp gelsem?
Dudaklarýn usulca aþýðým der mi,
Akan gözyaþýný elimle silsem?

Ne zaman gözlerin aklýma düþse
Yanaðýmdan akar bitmez bir yaðmur
Baþýný kaldýrýp bir kez gülümse,
Aðlayan bir bulut karþýnda durur

"Gül desenli hayallerle ciltlediðim,
Bir kitap deðilmiþ hayat denilen..."

Yüreðim kararýr sonbahar gibi
Kalbime örtülsün aþkýn örtüsü
Bu soðuk bedenin sensin sahibi
Ýçin için çalar sevda türküsü

Takvimler deðiþir giden yol uzun
kederli bu hayat gün gelir biter
Hüzün var, acý var sen ise yoksun
Yokluðunda soðuk bir kefen yeter

Ayrýlýr mý dersin et ile týrnak
Çözülmüyor sevda kördüðüm olmuþ
Nice yýllar geçmiþ saçlarýmda ak
Gönül kurtuluþu ölümde bulmuþ

"Ýki sustuðumdan biri sen,
Kimim kimsemsin sen..."

Soðuða çalýyor her gece hava
Gözlerim umuttan bir dem alýyor
Hiç kavuþmasak da bitmez bu dava
Sen yoksun bir yaným eksik kalýyor

Göklerden bu yana bir rüzgar eser
Bulutlar kaybolur üþür, korkarým
Yaðmurlarýn sesi sesleri keser
Bense penceremden yola bakarým

"Terfi ettim insanlýktan,
Islýk çalan bir yaðmurum artýk..."

Bülbül feryadýndan ölüme deðse,
Yüzünü çevirip gül, hiç bakar mý?
Aþka susuzluðum boynumu eðse,
Nehirler þahlanýp tersten akar mý?

Erol KONUR




Sosyal Medyada Paylaşın: