BİR ADIM

/rüzgâr sus/san
dinse bu iç fýrtýnasý /

evvel, bu tiz, hüzzam çýðlýðý alt etmeli
þenlikli bir makam kondurmalý dile
usul sekiz-dokuz avaz avaz
böylesi geçerli ya
dünya hali seni baðlamaz

sonra dað bayýr, dere tepe
çevirip tersi yüze, doldurmalý içre
gidilemeyen uzaklarýn yerine
kardelenlerin de böyle aydýnlanmýyor mu ruhlarý

gökyüzünü alýp gözlerinin içine
kalan bir parça aydýnlýðýndan
büyü yapmalý kuyusuna kara gecelerin
gün güneþi öpsün diye

ince bir yalnýzlýk telinde sýnayýp kendini
geçtiðinde alkýþ kýyamet
efkâr daðýtmalýsýn kendine ödül diye

bir ney sesiyle çaðýrýp huzuru
yýldýz çiçeklerini taþýmalý karanlýk perdelere
aydýnlýðý çoðaltarak, sokaklara taþýracak yeni bir pencere açmalý
karanlýða, râm olmasýn, yaz bitmesin gözlerinde

gökkuþaðýndan bir renk cümbüþü
bahar þenlikli yeryüzü
gecede deniz fenerleri
sabahlara ýþýl ýþýl umut taþýyan gemiler
gürül gürül sularda pir-ü pak yýkamak her þeyi…

yaþama kafa tutmayý beceriyor mu kalemin ne
ne güzel beyazlýða uyanmak

gözlerimi açtým, ýssýz bir þehir resmi var karþýmda þimdi
durdu gibi, âheste yaþamýn adýmlarý
öldü akvaryumdaki balýk, her þey ayný
yok elimde, salladýðým sevinç mendilim
yazmýyormuþ aslýnda kalemim

simsiyah bir sessizlikte kaldý, düþünce silsilesi
üzerinden, dört duvar arasýna kilitlendi
söz/ güç deðil, acze düþtü kendinle

bir olmazlýk duygusunda
yoksun býrakýlýp, içimde eskiyenlerden
dýþarý vuracak sözcükleri bulamýyorum

kýpýrtýsýz, dalgýn bir gölün, rüzgârsýz soluðu
olmayan bir salkým söðüdün gölgesi uzanýyor içimde
çöküyor yüreðime, geçmiþ hayâllerin, acýmsý tortusu
bir türlü deðiþemeyen rotada
ilkyazlara karýþmýþ bir düþün, ayný hüzünlü yankýsý sürmede
ölümün sýcaklýðýnda kurak toprak, giderek acýlaþýyor kokusu
hayata, aðýr aksak salýnan nefesler verimsiz


içlerine deðil, önlerinde uzanan dünyaya bakýyor çoðunluk
bastýrýp, karartýyorlar günü erkenden

zehrini yitirmiþ yýlan, kendini boðarmýþ ancak
kifâyetsiz, her þey tek el, yine de, son metânetine kadar yazmalý


saðýr bir uykuda, hâlâ inlemede derinde o mâhur beste
müjgânla aðlaþýp duruyor ustanýn ruhu
kendisi yazdý, kendisi bozdu
mutluluk yalanýný
bir adým gidemedi kalem…

Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir




Sosyal Medyada Paylaşın: