BİR YİĞİDİN DESTANI

Bu nasýl bir savaþtý kesti bütün nefesi
Yedi kattan duyuldu gülle ve tüfek sesi
Her canlýnýn baþýna gelen ölüm zamansýz
Bu bir lisan-ý aþk ki çözülmesi imkansýz
Zaman zifiri gece duruyor sanki saat
Kan akýyor topraktan açan güllere inat
Vadiler, daðlar, yollar... her yer ceset yýðýný
Bütün tarih kan ile yazýyor bu zamaný
Analarda gözyaþý bütün çehreler donuk
Marmara, üzerinden kan döker oluk oluk
Bir yiðit Mehmetçiðin karþýsýnda bin düþman
Ama her Mehmetçiðin gönlünde sonsuz iman,
Bu imanla bu vecdle duruyor Çanakkale
Kutsal topraklý vatan verilmez yaban ele
Çanakkale aðlýyor, Çanakkale yorulmuþ
Boðazdan akan sular korku ile durulmuþ

Vahþete þahit oldu binyýl sonraki nesil
Ey yüce Çanakkale’m kalkta gözyaþýný sil

Marmara’nýn baðrýnda oluþtu kandan bir göl
Askere emir geldi: "Git ve þerefinle öl"
Bu askerler içinde vardý koca bir yiðit
Yüreðinden cennete gider bir nurlu geçit
Balýkesir’den çýktý yüreði mert bu adam
Onun aþký vatana yüreðinde hep bu gam
Dev bir gülle vardý ki, içinde vatan saklý
Seyit gülleyi aldý durdurdu bütün aklý
Seyit’in ellerinde bu vatanýn kaderi
Koca seyit vermedi, vermeyecek bu yeri
Düþman artýk ne yapsa bundan gayrý nafile
Seyit’in sýrtladýðý bu büyük gülle ile;
Ýngiliz’in en büyük gemisi de yýkýldý
Boðazýn üzerine Türk bayraðý takýldý
Gül kokulu Marmara Seyit’e gülümsedi,
"Sen ki koca bir yiðit hakkýn ödenmez" dedi

Çanakale aðlamýþ, Çanakkale’m sefildi
Seyit Çanakkale’nin gözyaþlarýný sildi

Erol KONUR
Sosyal Medyada Paylaşın: