Tutup saçlarýndan okþayamadým. Senin için topladýðým çiçekleri, sana ulaþtýramadým. Ve seni günün birinde karþýma oturtup da, sevdiðimi kolayca açýklayamadým... ...
Sevmek, o kadar kolay ve seni sevdiðimi açýklamak o denli basit deðildi güz çiçeðim… Sevmek; yürek ister, güç ister, can verircesine bir sabýr ve oya gibi iþlenmiþ bir emek ister. Sevmek; bedeli karþýlýðýnda bir kahýr ister... ...
Ben, seni sevdim... Seni, bir ney sesinin ezgisinde sabahlara kadar dert bölüþen, acýlý türkülerin naðmelerine gözyaþý döken ve yorganý yaðmur, yataðý çamur olan Nemrut doruklarýndaki bir çobanýn, korktuðundan deðil de, güzelliðinden dolayý sevdiði geceler kadar sevdim. Seni, Urfa’da Halilulrahman Gölü’nün Ýbrahim’i, küçük gölün Aynýlzeliha’yý sevmesi kadar sevdim. ...
Seni sevdiðimi, kimselere söyleyemedim. Kimselerle paylaþamadým duygularýmý. Ve sana, hep mektuplar yazdým... ... Mektuplarýmda sevdalarým, sevdalarýmdan doðan sancýlarým ve özlemlerime dair dualarým vardý... Hayat gerçeklerim, sana itiraf etmek istediðim kavgalarým ve kavgalarýma ait davalarým vardý... Yaþadýðým ihanetler, tanýðý olduðum þerefsizlikler ve arkadan vurmayý maharet sayan namussuzlar vardý. Mektuplarýmda, sevda adýna sana itiraf etmem gereken gerçeklerim vardý... ...
Sana mektuplar yazdým... Mektuplarýmý yazarken, düþler deryasýndaydým... Harfleri evlendirip, kelimeleri döllendirdim. Küçücük evlerin bahçelerini çiçeklerle süsleyip, içlerini nadide kilimlerle bezedim de, ne baþýmý sokacak bir evim, ne de candan sevdiklerim o mekânda olmadý. O mektuplarda; kimselerin bilmediði ve yaþamadýðý gerçekler, kimselerin tanýðý olmadýðý bilmeceler ve adý konulmamýþ tadý alýnmamýþ sevgiler vardý. Mektuplarda özlemler, vefasýzlýða dair sitemler, yalnýzlýða ve dost yüzlü alçaklýklara karþý isyanlar yer aldý da, gizemi çözülmemiþ gerçeklerim, hep saklý kaldý. ...
Hep yazdým güz çiçeðim. Hep yazdým... Sevmenin bir bedeli vardý... O bedeli hazýrladým da, sana ulaþtýramadým. Hep duygularýmda sakladým. ... “Dert geldi derdin üstüne, Gam geldi gamýn üstüne, Bir de sen varsýn üstüne, Söyle kurban, nere gidem?..”
Dizelerine yaptýðým besteler, bestelerimi süslediðim ezgiler, sana yanýk yüreðimin adresini ele güne belli eder korkusuyla, hep kara gecelerde, ýssýz yerlerde söylediler. Onlar, gönül baðýmýn meyveleri, gam telimin türküleriydiler. ...
Ve hep yazdým. Sana mektuplar yazdým... ...
Her mektupta yüreðim param parçaydý... Her parçada sevgilerim ve her parçada mermere kazýlmýþ silinmez bir yazý gibi duran sevgilerim vardý. Umutlarým, umutsuzluklarým vardý. Ve öylesi çoktu ki yazdýklarým, Çin’den maçine yol alýrlardý. ...
O mektuplar ki; sana yazdýklarým. O satýrlar ki; sevdalarým, umutlarým. Onlar; beni sana anlatan doðrularým. Sevgilerim ve Ararat gibi yüceleþen destanlarým. O mektuplar... O mektuplar ki; hepsi bende saklý kaldý. O mektuplar ki; sana ulaþtýramadýklarým...
Nehmet Cemal SAYDAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cemal SAYDAM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.