Kendini unutturan eflatunum, Güneþ kokulum, yaðmur gözlüm, Býçak kemiðe dayanmadan çýkalým yola, Rüzgarýn ýslýðýndan önce varalým Daðýn öte yüzüne...
Kýþ gelmeden yapalým Ömürlük kardan adamýmýzý; Ben gözlerimi, sen yüreðini Ödünç ver beyaz adama, Erimesin ak bedeninde umutlarý!..
Semavi bir sýr gibi dönüp dursun evrende Karanlýða gömülen öksüz utançlarý, Aþk çiçekleri yaðsýn üzerine Aðýrlaþan gök kubbenin altýndan...
Yeni bir gün daha doðuracaksa Yoksul gecelerinde güneþ; Yapraðýna sarýnmýþ daldaki çiçek gibi Ve kýzarmýþ bir dilim ekmek gibi Azýk olsun bir tutam aþk ona; Dokunurken karanlýklýklar ýþýðýna!..
10 Nisan 2010/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.