Duvağıyla Gelir Ölüm

Bir cehennemdir gece bana sensizlik;
Kalýn bir karanlýk örter ömrümün üstünü,
Kederim yüreðimi deler,
Mavi beynimde koyulaþýr!
Adý olur ölüm...

Göðsümde kýþ güneþi açar,
Yalnýzlýk ateþten kývýlcým saçar;
Alevler kelebeðin aðzýnda,
Ömrüm uçurumun ucunda.
Günlük olur yangýn!..

Yarasalar duvarý deler.
Ölüm açlýktan,
Yaþam tokluktan þikayet eder;
Kimse kabul etmese de ölüm kol gezer;
Al al bitmez, öl öl gitmez!..

Yutulan taþ deðil, toprak deðil,
Hayatlardýr...
Eskidikçe bilenen,
Bilendikçe hýzlanan
Akýp giden zamanlardýr...

Çekilsin diyorum artýk üzerimden
Ölüme deðen eller,
Açýlsýn pencereler,
Kovalansýn ölümler,
Boþalsýn yaðmura gebe bulutlar,
Doysun kara topraklar;
Ölüm de kalmasýn, gözyaþý da,
Duvaðý kaldýrýlsýn gecelerin...

08.08.2010/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: