Yine mevsim yaz, yine yakýyor Güneþ. Hava nemli, sýcak mý Sýcak. Aðzým, dilim kurudu, Yürek destinden bir yudum su Ver. Biraz olsun Islatacak. Bir umudun peþinden yýllarca Koþtum.. Nafile çabalarmýþ hepsi artýk Yoruldum.. Kalmadý mecalim, kýrýldý kalbim. Umut iþte benim ki, Her yeni gün, yeni bir umuttur Dedim durdum. Kah aldandým, kah yalan sözlerle Avutuldum. Duygularým hapsolmuþ sanki Düþlerime. Benim dünyam iþte bu, bundan Kime ne! Yaþýyorum ama nasýl, bir tek ben Bilirim. Korkum yok ölümden, ölmeye Hazýrým. Sahte yüreklerde, bir kez deðil, Binlerce kere, Öldüm zaten önceden. Ölüm, Bana výz gelir, korkmuyorum Ölümden..
Saadettin Güven Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
guven1951 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.