Sevmeyi bilmeyenden sevgi Bekledim. Seven de, üzülen de ben oldum Anne. Zindan gecelerin Issýzlýðýnda Yürüdükçe, Düþüp-kalmaktan yoruldum Anne. Her adýmda sen geliyorsun Aklýma. Sen demez miydin,” bir insana Kendini zorla Sevdiremezsin,” haklýymýþsýn Anne. Herkes sen deðil, beni koþulsuz Sevsin. Yanýndaymýþým gibi yüreðinde Hissetsin. Güvenmeden ne olabilir ki Anne. Güvenene güvenilir, sevenler Sevilir. Güvenmeyip sevmiyorsa eðer Senin deyiminle, Ancak bir tek söz söylenebilir. “Sen bilirsin.!” Sözünü unutmadým ve tuttum. Sen bilirsin, Dedim Ve onu çoktan unuttum Anne..
Saadettin Güven Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
guven1951 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.