KIRIK BİR TABLO

Eskilerden geldim bugün
Sana bir hikâye anlatmaya:
Kýrýk bir tablonun hikâyesi.
Hani bir tablo vardý hatýrlarsan:
Birlikte çizmiþtik hayallerimizle
Düþlerimizle boyamýþtýk elele.
Ad koymuþtuk bir de hatýrlarsan:
Sevdanýn Kýrçiçekleri diye.
Ýþte o tablo yok artýk üzgünüm.
Kayýverdi yüreðimden
Tutamadým ellerim tutuldu.
Ýþte o tablo yok artýk üzgünüm.
Herþey gözyaþlarýma karýþtý
Ýþte o tablo kýrýldý.
Kýrçiçekleri boyun bükmüþtü,
Hüzün akýyordu çerçeveden.
Bir de ev çizmiþtik güneþ panjurlu
Oda yok artýk yüz çevirmiþ sevdaya.
Yerine bunu getirdim yeniden,
Karalayýverdim aceleden:
Çerçevesi demirden,
Güneþi karanlýk aydýnlýklarda.
Gördün mü?
Aðacý yaprak dökmüþ,
Aðlamaklý,hüzün hüzün dokunaklý.
Boyun bükmüþ menekþeler,
Küskün bir ufuk çizgisi,
Ayrýlýklý kader gibi.
O tablo yok artýk üzgünüm.
Senin gibi,benim gibi.
Yenisini getirdim:
Ayrýlýk gibi gözyaþý gibi...

Yasemin Gülmüþ
Sosyal Medyada Paylaşın: