TOPRAK BABAM Benim de herkes gibi Bir babam vardý. O nun elleri kocamandý, Saçlarýmda dolaþýrken Tüm baþýmý kaplar, Saçlarýmý sarardý. Ýçerken benimle paylaþýrdý Birasýný ,sigarasýný Göbeði vardý babamýn, Baþýmý yaslar, Ýnip çýkma oyunu oynardým, O nefes alýp verdikçe, Burnumu sýkardý severken, Alnýmdan öperdi uðurlarken. Babam þimdi topraðýn kucaðýnda. Yataðýnda rahat deðildi, Eskimiþti karyolasý. O da topraðý seçti. Babamý yataðýna götürdüler Tahta bir beþikle O sessizdi giderken , Bir sürü insan gitmiþti yanýnda, Ama hepsi geri döndü, Birtek babamýn yoktu aralarýnda. Bana anlattýlar: Artýk O yok dediler, O nun eleri yok , Aðarmýþ saçlarý yok , Koca göbekli baban yok artýk dediler. Olur mu öyle þey? Benim de herkes gibi bir babam var dedim. Hep dinlenen,hep uyuyan, Ömür yorgunluðunu Üstünden atmaya çalýþan. Benim babam herkesin babasý deðil, Benim babam farklý, Benim babam herkesin babasý artýk: Benim babam toprak baba.