ARINMA

derinde, serindi yaþamak
çözüle çözüle yenildiðim kendimde
tuttum
iki ucundan aþký, yaktým

içimdeki uçurumu ýsýrdý dudaðýmdaki sýr
düþü(þü)mde
„bir gün“ dedim
„o bir gün“

örümcekler salgýlaðýnda aðlarýný
kokusu yayýlacak pencerenize
yalnýzlýðýmýn

dizlerinizi döverken duvarlar
ben saðýr
dilsiz
ve de kör
aynalarda kýrýlacaðým

sabrým kanýrýrken
dirilen vicdanýnýzýn çatlaðýnda
sýzacak kan

ruhumdaki kadar derin deðilken
kefenimdeki parmak izleriniz
intiharýmýn arkasýnda alaylý izdihamýnýz


/hayat, bazen tek baþýna yürümekti
anlamadýnýz/

kader; sivri diþlerinizde geceden kalma azýk
unutturmadýnýz


ben bulutlarýnýzda boðulan
asýrlýk köleniz
kadýn
alýn akýnýz
göz aydýnlýðýnýz!

ve siz Anadolu kadý(n)larýydýnýz,
kendi doðrularýnýzý bedenimde nadasa sürdünüz

yüzümü açmadýðým gün, öldürdünüz!


Sude Nur Haylazca


Sosyal Medyada Paylaşın: