Hayal-i Leyla

ben;
Mecnun`a düþen kocamýþ gölge
hayal-i Leyla

iç sýzýma serpilen tuzdan
kaç çöl arþýnladý hasýrlý deniz!

yakýcý rüzgarlarla
avuç avuç kanarken yazgým
bazen, inancýma düþtü öfkem
gök süzüldü alýn çatýmda

mümin sancýlar doðurdu itiraflarý
aynada bulut
kaç sýr kasýrgasý savurdu benliðimi
incinmiþliðim altýn
gümüþi rüyalar iþlerken

duyulsa
göðsümü vuran figan
aðýz dolusu küfürler fýrlardý
çatlatan sabrýmdan

susup susup aðlamalarým
çoðalýrken koynunda
kim duyacak, seviþsek sevabýna!

yýkýlmýþ duvarlar üzerinde tel örgü
oluk oluk kanasa göðsümüzde
aþk desek
çýðlýk misali atýlsak uçurumlardan
son hazanýn son gölgeleri
sökerken geceyi
çilesini doldurmuþ kirpiklerim
hece hece sude
diviti sivrilten öyküm

gamzelerimde nisan busesi
kaç cehennemsin içimde
ýzdýrap gölet`inde yüzen
kabirse vuslat

öyle mazlumum ki;
kýrýldýðým noktada
içimdeki kýzýlý yarýyor Musa!
dilim kýlýçtan keskin
ipten dönüyor i mgeler






Sude Nur Haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: