Çatık kaşlı Anadolu gibiyim

I.

sessizliði demlerken gece
karartý göðsünde sökük zamaný diken el
kanayarak emdiðim hazan irin

nasýl da vurur kara yürekli þövalye
hayalini ezdiðim gözlerime

karþýlar mý bir ton acýyý
yarýnki divan

II.

mazime ayna kýrdýðým tan çözülüþleri
çevirdiðim yüzümde annem düþer boþluðuma

tutmaz kýlýç kýn
keskin söz ki dargýnlýklara anahtar
kilitler aralanan kapýyý

ah geçmiþimi hýrsýyla bileyen kör ege
çocukluðumun düþü kurudu avuçlarýnda
kudurmuþ bir kinle bakýyorum ki sana
sorma!

III.

fiþlenmiþ gibi belayý çeken þansýmýn ta kökünü emzirdiðin dün
her gece kýraðý taþýmakta yorgun kirpiklerime

sýrtlanlarýn pençesinde
ýpýslak uyanýrým sabahlara
parantez içine sýkýþtýrýlmýþ koca bir hayat
bol yaðlý yangýn

IV.

sýðmadýkça koyduðun tabuta
ak sütün helal edilmediði sahnelere çektim vicdanýn kalýn perdelerini
ezerken dudaklarým dudaklarýnda sýcacýk hüznü
gül izli gülüþleri kusuyorum çeyiz sandýðýma
taþýmýþken ana kucaðý bedbaht sonsuza
artýk hiç sevilmesem de olur

V.
babam hiç kýymadý ki bana anne!
sabahýn köründe açýlmýyorsa telefonun acýya
sana kýyamadýðýmdandýr artýk anla
hâlâ benden umutluysan anne
susturma!
çatýk kaþlý Anadolu gibiyim sorma!




Sude Nur Haylazca


2008-08-08
Sosyal Medyada Paylaşın: