"sen aþkta gamzeye yokuþlu,
Sen yüzün titrediði zamanlarda,
Kalbe zamansýz dokunuþlu.."
Üstün körü geldin yine
Üstümü örttün gözlerinin üzerine
Ölgün gecelerinden anladým,
Sözsüz geldi uykularýn..
Ve her kafiye sonrasýnda bir yýldýz seçtim
iþaretsiz kalan ünlemler gibiydim!
S’onsuzluðumu zamansýzlýða dönüþtürüyorum
Öykülerim sensizliðe adamýþken kendini,
Sensizliðe beþ kala ölümü bekliyorum.
Zira hiç bilmez ölüm beni
Sensizliðimden kalan deli matemi.
Ukala karanlýklara duyuyorum saygýmý
Siyah ki, senin gözlerindir, þýmaracaktýr
Siyah ki, senin gözlerin için suskun aðýtlar yakacaktýr!
Teþhisini koymuþken gitmelerinin
Yan þehirlerden geliyor,
Þarký söylediðin komþu gecelerin
Ve her balkona çýkýþýmda,
Mor renkli bir aþk izlemekteyim...
S’onsuzluðun perdesinden simsiyah çocuklar görüyorum
Tanrý’nýn emaneti gözlerini, binlerce kez içime çekiyorum
Ýðde aðaçlarýndan daha ýþýltýlý, daha güzel kokulu,
Cennet bakýþlarýnda göklere kanatlanýyorum
uçtukça gözlerinden,
S’onsuzluðunda ölüyorum..