Pes diyene kadar aðladým
Ses gelene kadar sustum
Mayýs aralýðýndan, gümüþ sularýna kadardý,
Doðdun!
Teslimiyet, bir ömrümü imha edecekken
Güldün..
Ne de güzeldi,
Ýlk gülüþün…
Ben umudum sadece
Baban kadar aðýr bakýþlarým yok benim
Annen kadar derin sýzým yok
Yanlýþ olan ben miyim?
Oyunluk hayallerim de yok benim.
Akþamüstü bakýþlarýn, yaðmur sonrasý toprak gibi
Melankolik bir devrimciyim, senden uzakta kalan,
yetim gibi..
Hayat esmer bakýyor bana, hayat senli güneþ gibi
Renkleri eline döküp, gelme sakýn,
yeminliymiþ gibi.
Þimdi bir taksi duraðýnda,
Ya da sýradan bir garson çaðýrýþýmda
Aðzýmý ihanete bulaþtýrmadan daha,
Çevir yüzünü,
Ne varsa çocukluðumdan kalan,
Al ve de git!
Üç duvar,iki kapý aralýðýndan..
Memleketimden çek gözlerini
Eþimi, dostumu unut
Mevsim tenhalýðýnda öldür gölgemi
Takipsiz günahlarýn eþiðinde,
Doðmadan göm esrik siluetimi
Ve ardýndan;
Baðla gözlerini,
Bir oyun oynayalým seninle
Yeþilin tadý senin dudaklarýnda kalsýn,
Koyu karanlýklar, benim yalnýzlýðýmda.
Doðma þimdi bir marifetmiþ gibi
Saydam umutlarýmýn arasýndan
Oysa ne çok bendin sen
Küflü peynir kokusundan,
Parmak ucuna baðlanan, bacaksýz yalnýzlýðýna kadar
Ne çok ben..
Kötü halin daha büyümemiþken
Neden doðdun ki þimdi sen?
Neden öldün?
Durup dururken..