sesimde sakinleþen deniz aþýrý ülkelerde saklý beni gösteren aynalar
kimliðimi tarif eden tek bir yelkenli girdaplar içinde
alabora olmuþ çýðlýklarým düþüyor çehremdeki gitmelerime
umut diye açtýðým perdeler yüzümün tam orta yerini ikiye bölüyor
yüzsüzlüðüne kapatýlan bir tülbentin þavký vuruyor
yüzüme karanlýk olan korkaklýðýma
korkaklýðýmý ise zifiri bir karanlýkla örterek
ölümle yüzleþtirdim
suçlularýmý güçlü ifadelerle örterek
hak ettiðim ölümden beratimi istiyorum
sadece adýma kýrýlsa kalemler yýrtarmýyým dar aðacýndan
daha kaç masaya mezeliðim sefan olacakbütün gece kaybolduðum kendimsiz bir rýhtýma gömülüyorum
ay alabildiðince maviliðe nikahlanmýþ,gelgitlerinde
dalgalar hovardaca vururken dalga kýranlara
suyun içinde yanan sönük bir ateþ dans ediyor
sessizliðin kömür dumanýyla tütsülenirken akþamlar
’Sen ve Sensizlik’eþlik ederken acý bir senfoniye
hiçbir kadeh þerefe kalkmýyor
hüzün fondip yapmýþ ruhumun aksa/yan tadýný
uðraþma aþk çoktan kýrdým kaleminimuzdarip bir gecenin en bencil halinden düþüyorum sana
boynuma sarýlmýþ kördüðüm
sessiz gemilerin çýrpýnýþý geliyor can havliyle
yüreðinde ki kefensiz mezarýn sahibi olmak varmýþ
ömrüme kestiðin biletler çelik yeleðe çakýlan bir kurþun misali
soluksuz býrakýyor çehremdeki sensizliði.
gecenin kýrýlma noktasýnda rotasýz sessiz bir gemi
yolu uzat ve getirme ömrümün son saniyesini
banketli yokuþlarýn ayrýlýðýna geç kal
ruhunu eksiltmeyen kaç ölüm var ki
yüzüne morlarýn siyahý inmeyen
ruhunun mütevazý yanýnýn köleliðe dönüþen zenginliði
çulsuz bir ben geçer ölümün fakirliðinden içimde öldürecek birþey býrakmadýn
en aðýr cezayý biçiyorsun adý öl/üm
kalbim þimdi bir sokak çocuðu, kimsesizler mezarlýðýnda su satýyor
aðlanacak bir aþkýn kýyýsýna vururken gözlerim
kalbime iþleyen ölüm çocukluðuma ihbar ediyor
az kullandýðým zamanlarý
yaþanýlacak çok þey var
aþk/ýn adý peltek bir yalnýzlýktýr
nar rengi þarap,çiçeði ise kýrýldýðý yerden mest oluyor
dilde sende/lenmiþ bir ben varken