herkesin yarasý doðarken baþlýyor kanamaya
bu yüzden boþuna uðraþmayýn
merhem olamazsýnýz hiçbir yaraya
Hasreti isa
senin varlýðýn için
ben yok ol/urum
aþka ayak sürüyen
topal bir fahiþeydi zaman
ölüm sarýlýr bana
kollarýn diye durmadan
yürek boþluðuma düþen
hangi korkunun adýsýn sen
bilsen ne kadar kanarsýn
gözlerin geçerken yorgun gecelerden
yalansýz bir yalnýzlýk çalýyor kapýyý
bir hiçliðe açýlýyor yüreðin
cennetin döl yataðýnda büyüyen
lal olmuþ kýzgýn bir dilsin
kan renginde yaðardý yaðmurlar saçlarýna
aðlama
mezarlarla konuþmayý kim öðretti sana
cehennemden geliyorduk
geride kalan ömrümüzü de yok sayarak
düþlerde tutsak ve hiçbir kavgada yoksak
daðýt kendini aslýna dön
neye yarar ki daha fazla yaþamak
göz göre göre
eriyoruz günden güne
hangi yalnýzlýðý çalsak ardýndan gözyaþý çýkýyor
odalar kendi kabuðuna çekiliyor birdenbire
susma
kendini avutmak için bir masal daha söyle
seviþtikçe
kasýklarýmýzda aðýr yaralý bir kaçak giriyor mezara
artýk faili meçhul bir tarihtir bizi kuþatan
ölüm kaçýnýlmaz bir son
dünyaya yetecek kadar mermimiz var
bu yüzden korkmayýn arkadaþlar diyordu bir general
delirme çaðýnda ömrüm
kaburga kemiðimin altýnda sönmeyen bir yangýn var iþte
senin baþlattýðýn
ve hiç sönmeyecek
yaþadýðým sürece
bir parantez açtým burada
seni yükledim soluðuma
sen giderken
parantezi kapa dudaklarýnla
aþk
iki çýplak yüreðin birbirine dokunmasý
sevgi
sürekli kan kaybeden bir yaralý insan kýlýðýnda dolaþýyor aramýzda
ne zaman koynunda bir gül uyusa
kokun çýkmaz odadan
bir yýldýz kayar geceden
kimseler görmeden
uykularýný sil gecelerin gözlerinden
uzaðýma düþme
darda deðilim sevgilim
sen üzülme
göðüslerin kepenklerini açardý uçurtma þenliklerinde
her uçuruma bir aðaç dikersen yetiþirsin tanrýya
bakma sen günlerin karardýðýna
aldýrma sen sevdiðim
her þey döner bir gün aslýna
kupa kýzýna göz dikiyor
kahvede kumar oynayan adamlar
bir yaprak suya dalar
yokluðun dayanýlmaz olur
yine senin olmadýðýn kýyýlarý dövüyor içimdeki dalgalar
insan büyüdükçe yenilgileri de çoðalýr
dudaklarýmýn titremesinden bir sen anlarsýn
önce çýðlýðýný aþýk et kendine
sonra beni
gölgemi düþürdüðüm denize akýt nehirlerimi
dolunayda gitarýn tellerine asýyor kendini bir gölge
ve nedense notalar aðlamýyor
bir intihar gülüdür çöl yalnýzlýðýn
akýl deli doðar
bu yüzden beni uslandýrmaya çalýþmayýn çocuklar
Ýsa Ýnan