aþk abanýyor üstüme
………………………….
ve altýndan sen çýkýyorsun
yine geceden kalma nikotin kokusu üstünde
tenin dalgýn bir efkarý giydiriyor üþümüþlüðüne
ben ninem gününden kalmýþ bir çatal iðne gibi
bavulunun bir köþesinde kývrýlýp duruyorum iþte
bütün kurþunlar sende soðutur ateþini
harman yerinde unutulmuþ kalbura çevrilir yüreðim
ben eþkýyayým kendime
ben kendimde köleyim
zaman aðýr aðýr iþliyor içime yokluðunu
hangi ölüm uykusunda sabahlardý baþýn
kuþlara yakýn dururdu yüreðin
aþklara kendini siper ederdin
sen þarkýlar söylediðinde baþlardý yaðmurlar
aðlamanýn ayýp olduðu günlerden yalýnayak geçerdi kadýnlar
insan etiyle besleniyordu yaþamak
ölüm sesiyle uyanýyorduk uykulardan
herkes kendi silahýyla vururdu yalnýzlýðýný
hala kaçak düþler kuruyorsam koynunda
bunandýr
dalýp dalýp göçmelerim balýkçý köylerine
gittiðim her yer sana döndürüyordu beni
bana denizin yüzüyle gülüyordun
her sabah kahvaltýda
balýn yanýna iki de zeytin koyardýn
gözlerini bana baðýþlardýn gün boyu
votka dudaðýna dokunur
aðrýrdý baþýn
daha dün yirmi ikiydin
ne çabuk yaþlandýn
aklýmdan çýkmýyor salýncakta düþlerimi uyutuþun
bir akdeniz masalýnda büyürdüm sana
sen hep çýplaktýn
yalancý yüzlerle kendini kandýran yaz akþamý
aþkýn avlusuna dökülen son yapraktýn
yorgun bir ipin ucunda sallanmayý göze aldýysa baþým
sarýl sesime
senin için ölmek ödüldür bana kadýným
Ýsa Ýnan
Þiirime ses veren aþk adamý Faruk Civelek beye sonsuz sevgiler saygýlar. teþekkürlerimi borç bilirim.