Ýnsanýn sýrlarýný kendi gözleri ihbar eder
Hasreti isa
karanlýkta koþanlarýn sabahý erken olur
haçlý seferlerinden dönüyor askerler
ve ben hala býraktýðýn yerdeyim
ahlaksýz bir pazarlýða imza atýyor ellerin
gözyaþlarýnla boðulan bir sevinç çiz tabloya
kartallarýn kemirdiði kayalardan el salla/ma bana
içimdeki kuyuya bir taþ attým
kanadý kalbim
ya saklayacaktým seni
ya da kendimle yer deðiþtirecektim
gittikçe döl yataðýna yapýþan
çember daraltýyor dalgalarý
gölgen kýl beni
ben seni kýblem bilmiþim
iþte bu demiþim
iþte bu
kargý koyuna demir attýðýmýz gecede
uðurlamýþtý bizi ay ýþýðý
þarap suskun
bira yarým kalmýþtý
ah dilimi törpüleyen o köpükler
ne kadar da aþk adýna acýndýrýyordu bizi
acýtýyordu ikimizi
gitmeye çalýþtýkça o rezil uykulara gözlerin
gömleðinin düðmelerini koparmýþtý göðüslerin
ve ben diz çöküp
duasýna duruyordum parçalanmýþ kimliðimin
bakire düþlere kur yüreðini
kendinin iðfal ettiði
korkularý körükleyen notalarla beslenirdi þarkýlar
neden þaþýdýr gözleri aþkýn
hep sana bakar
uykusunda yalnýz býrakýnca çocukluðumu
masal oldu akþamlar
Ýsa Ýnan
þiirime ses olan dostum Nebahat hanýma çok teþekkürler.