yaþam aðacý
yeni bir yazgýya dokunmadan
gözlerimin izbe hollerine
bir yaprak düþüyor kimsesiz
kefenlemek isterken
dolanýyorum iklim
zerrelerine
yaðmurun elleriyim
sustu ruhum görüþlere
düþ mýþýltýsýnýn sýrýlsýklam topraðýn da
yeniden doðuyorum habersiz
uzanýyor bedenim
yorgunluðun sýðýnaðýndan telveleþen hislere
dönüþsüz dünlerden
varsayýmcý olmayan gidiþlere
nehir oluyor ruhum
keder yollarýn da
ovalara fýsýldýyorum suskuntularý mý
halbu ki
masal dokuyacaktým
bir acýnýn eskizi ile
geçikmiþ sebeplere
yýllardan öte
zaman daha uykudaydý
kýþlarý sevdim o yüzden
gökkuþaðý aydýnlýktý
karanlýðý sevdim sensizlikte
çünkü bahar sendin
mevsimsiz bir yerdi gözlerin
29.may.10..
2210
nÝLa..
........