Þiirlerde seni anlatýyorum Kalemlere seni söyletiyorum Kaðýtlara seni ezberletiyorum. Sana seni öðretiyorum. Sen bende yaþýyorsun, Senden ibaretim, biliyorum. Ayný anda iki sen… Bir kendinde yaþýyorsun, Bir bende hüküm sürüyorsun. Korku sarýyor birden. Ayný sen! Baþka bedenlere uðrayýp, Ruhlara hükümdar oldun mu evvelden? Yahut sen de benim gibi iki ruhla mý yaþýyorsun? Hem baþkasýný sevmenden, Hem benimkinden çok sevilmenden korkuyorum. Dudaklarýnýn baþka nefeslerce ýsýtýldýðý fikriyle eziliyorum. Tam efkarýn koynuna girmiþ,gözyaþýyla demlenmiþken Sebepsiz rüzgar esiyor durgun gecede. Bana mý dokunuyor,seni mi okþuyor anlayamýyorum. Fýsýldýyor rüzgar,nasihat edercesine: Baþka bedenlere dokunursa dokunsun, Ne diye acýtsýn ki bu canýný! Beyazýn üzerine serpilmiþ bir gri, Ham aþkýn üzerine dökülen þarap gibi… Sen ki eline deðmeden,ruhunu aþýladýn bedenine. Yetmez mi aþkýn iktidarý sana, Ne diye sevmeye muhalefet ister bedenin? Seviþmenin dakikasý geçerken onun hayatýnda, Býrak,aþk ile umut þehvetle yaþasýn sende bir ömür boyunca. Ne diye dertlenirim ki sahiden! Bende yaþayan senin,benden baþkasý yok nasýl olsa. Ellerin ellerimde,gözlerin gözlerimde,kokun kokumda saklanmakta.
Meltem Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nouvelle Lune Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.