Kardelen... Kararmýþ ruhumun beyazý, Vazgeçtiðim hayatýn tek güzel yaný... Mürekkep deðmemiþ yeni sayfam, Bir parça nefesim,dumandan arýnan.
Kardelen... Görkemin alýyor hüznü bedenimden. Her rengin tanrýsý gibi beyaz seninle. Yeni bir umut gölgen,gözlerime deðdiðinde.
Kardelen... Sevgine muhtaç þimdi bu beden Yok okup gitme,aciz býrakma kendinden. Ellerimde sýcaðýn,gözlerimde beyazýn olsun Diðer bütün aþklar utancýndan solsun.
Solup gitme Kardelen! Kokunu ezberlemeden,vazgeçemem ki senden... Alýþtým yarattýðýn o beyaz hülyaya Git deme ne olur, parla avuçlarýmda.
Meltem Çalýþkan
29.03.2010 ’18:37
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nouvelle Lune Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.