Daha çatlamadan kendisi
Adýmý baðýþladým bir gün doðacak çocuðuna…
Elimde derin küçük bir saksýya yaðmur bakýþlarýmý doldurdun
Yüzünü çevirip güneþe dinlendiðinde çarp beni avuç avuç yüzüne
Ve dinle eskisi gibi hala güzel
Yaðmurlarýmý
Kendimi hiç aramadan bulduðum duvarýna asýlý kaldý ruhum
Seninle ýslandýðým anlara boþuna dolmayacak sularým
Yüreðinin kýyýsýna oturup uzaklara aðlayacaðým sevdiðim
Ýçime ýslýk çalan hayalinden düþeceðim hep yaþama
Kimse çalmasýn kapýmý aþka ölümlüyüm.
Kýrýlmýþsa rüzgarýn savurduðu incecik dal avuçlarýnla onarýrým
Ve zaman kanamýþsa en adi yerinden gölgene çivilerim kendimi
Bütün yüzler paslanýrken çýkýp gidemediðim sýðýnak olursun
Dün bütün kuþlar aðladý /kanatsýz kaldým sevdiðim
Bak görüyor musun daraðacýna astým aynalarda gülüþümü
Beni kimse bilmesin…
Hiçbir þey avutmuyorken masum günahlarýmý
Gözümün çizgisinde duran çocuklarý izliyorum sessizce
Ölüyorum sevgilim sana baktýkça
Yalnýzlýðýn sesiyle büyüyüp yetim sabahlara kýmýldanýyorum
Sensiz ilk uyanýþýmýn teninde kan çýðlýklarý
Anne sol yaným tutmuyor
Parmaklarýmý neden hissedemiyorum
Sende biliyorsun kendime yeniden baþlayamayacaðým
Gizlenip bir aðacýn gölgesine içimde deli seslerle oynaþacaðým
Sahi akýllý olmaktan iyidir derler deli olmak
Anne ben kimim
Sevdiðimin mýrýldandýðý odaya taþýyýn bedenimi
Ve ýslak kumlarla örtün üzerimi
Derinlere bileneceðim.
Ahh esmer düþlerim
Yüzüne düþmesin solgunluk
Ýnan her þey birbirinin ayný
Sana güneþimi
bir de adýmý verdim
Lahzalarýna kazý ruhumu
Beni hiç unutma
Anne
Ben ölürken aðladýðýmý görme