doðrudur derd-i nihân çektiðim
aþýk olmak deðil de,gökyüzü olmak,
bundan endiþeliyim..
bir güldüm,
yüzü eflatun kýz çocuklarý gördüm
bir al odada,duvarlarýn ruhunda
gömüldükçe gömüldüm...
öldür ki beni,
çözülsün bu düðüm!
yoksa ilahiler duyuracak ismimi
öldür ki,
doðmasýn yedi karanfilli,
akmasýn âb-ý dîdem
sonra istersen dirilt,
yalnýzlýða inat,
her mevsim sevinicem
yaþamdan istifade,
kutlu doðumlara dem vurup,öleceðim..
açýk kurþuni gecelerde kaybolup,
zekatýný vereceðim sabahlarýmýn
muhtelif günlerden güzelini düþleyeceðim
yaþamdan bir el üstünlüðüm için,
gözlerini alacaðým yanýma
gözlerinsiz ölmemeliyim!
duyuyorsun deðil mi ?
yaðmurlu duvarlardan farklý ...
ikimizde özgürüz þimdi!
Tanrý çok sevdi ikimizi..