yalnızlığımın sofrası

sevdayý terk ettiðimden beri tenimden
bir düþün içinde her akþama boy boy filizlenen
hüzünlerimle giriyorum
yalnýz kýsalan gözyaþlarým çýðlýk bükülüþ
diz çöken dudaklarýmda duaya iþlenen
bir þey var sürekli sessizce yalvaran
ve uygun bir vakitte rüzgarýn elleriyle
ölü bakýþlarýma sýr cesetle giren





içli bir þiir yazarken mum ýþýðýnda
ruhumla seviþtiðinizi gördüm aðaç yalnýzlýklarýnýzýn
ay yaðmur lekesi camýmý silerken bir delilikle
fýrtýna hýzýyla geri dönemeyeceðim kentin eteklerindeyim
periþan düþlerim sürü bulutlarý gibi umutsuz yolda
ah ayaküstü günahlarým halatýna baðlarken ince belimi
cehennemine çektin beni
arkamda kara bir duman
bilsen kaç seslerin tellerine birden takýldý hafýzam
babamýn sesinin yankýsý denizler gibi gidip gelen kulaðýmda
sende baðýrma güneþi getiremedin diye
siyah gözlerine baba
bu zifiri gecelerde ýþýðým söndü






farkýnda deðil misin
her köþede þeytan tenli meleklerin uçurum gölgesi
mavi gülüþlü maskelerle pis pis gülüyor yüzüme
bak kývýrcýk saçýmýn kanat çýrpýnýþýna aynada
her dala takýlýrken kopuyor her þey gibi birden
karýþýyoruz birbirimize
koþtum çaðýrdýðýnýzda her adýmýnýza titremeyle
topla beni sevdiðim kýyýlardan
ölüm döþeðinde üþümeden çýrýlçýplak hayallerim
ve ufuklarýna dolmadan sis
susayým gövdende






bak
geliyor hýzla böcekler gibi yýðýlarak
mýrýldanmalarýn ayak týkýrtýlarý
ki
her gözyaþým bir bahar kadýnlýðýmdan damlayan
girdikçe uykularýna az kokulu çiçekler gibi
saatlerine saklanayým






sevdayý terk ettiðimden beri tenimden
yalnýzlýðýmýn sofrasýndan korkular getirdim
baharlarýnýn arasýna ayrýk otlarý gibi serpiþen
baba son bulut sýyrýldý üzerimizden
baðýr/ma bana

kaçýyor yakýnýmdakiler








Sosyal Medyada Paylaşın: