SEN OLUNCA...

Ümitsiz yarýnlarý kucaklarým
Þiirlerle,hasretini yoklarým
Gül misali kapýnda solarým
Gözlerimden akan yaþ
SEN OLUNCA...

Hüzünle baþlar geceler
Dilim,ismini heceler
Sana yazýlýr en güzel þiirler
Ýçimde ki duygu
SEN OLUNCA...

Dualar ederim yokluðunda
Susar umutlar,kalpgahýmda
Kanar baharlar,kimsesiz sabahlarda
Kanýmda dolaþan
SEN OLUNCA...

Boyun bükerim kimsesizliðime
Kar yaðar her gece; hasretine
Senden kalmýþ hüzünlü türküler içimde
Türküleri söyleten
SEN OLUNCA...

Dalar gözlerim hayaline
Bakar, içerlenirim resimlerine
Kader midir ?Bilmem nasýl bir bilmece
Talihimi yazan
SEN OLUNCA...

Ýlham kaynaðý olur,gülüþün
Sen gülerken,aðlar oldu;iki gözüm
Her defasýnda;sitemdir sözüm
Gücendiðim
SEN OLUNCA...

Bir uzun bakýþ derim sevdamýza
Beni Mecnun sanýr;seni Leyla bilirler bu hayatta
Gezer dururum,hasretin çarmaðýnda
Çölde su
SEN OLUNCA...

Adresi belli olmayan, mektuplar yazarým
Bazen Elifle baþlar,Ye vardýr sonunda
Ýlah-i bir aþk gibidir,bu asýrda
Rabbimin yarattýðý
SEN OLUNCA...

Adaklar adarým,geleceðin güne
Kurban olsun aþýklar,sana ve ismine
Gözlerin geldi aklýma,bu gecede
Rüyalara giren
SEN OLUNCA...

Yýðýlýr kalýrým,bir köþede
Çileymiþ derim,her seferinde
Kulaklarýmda tekbirsin;gözüm sende
Musallada yatan
SEN OLUNCA...

Doðmaz hiç bir güneþ bu sevdaya
Aðlar bir garip,sokak baþlarýnda
Bir tutam saçýn avuçlarýmda
Toprakta yatan
SEN OLUNCA...

Bir yetim feryat eder,her gece
Alýr sýrtýma gezdiririm gece gece
Göz yaþlarým park köþelerinde
Yetimin annesi
SEN OLUNCA...

Ben yazarken,ölürüm bu þiirleri
Seni tanýyan;öldü bilir, beni
Okuyanlar çok aðladý,senli þiirleri
Þiirlerde adý geçen
SEN OLUNCA...
SEN OLUNCA...


’’Kaybettiðim sen olunca...’’

MEHMET ÖZMEN (12.12.2009)

Sosyal Medyada Paylaşın: