Yetemedim sana,
Balkonumdaki paslý demir gibisin
Her gece ayný dirseðimin yaslandýðý
Ama gitgide çürümeye mahkûm olan
Paslý bir demirsin, geceme vuran…
Ne yapsam yetemedim sana,
Küçüktü dünyam, haliyle düþlerimde
Ne zaman yýldýzlara baksam oradaydýlar
Yalaným yok, ne zaman yüreðime yaslandýysam
Sadece sen olurdun bir çift gamzenle…
Ama yine de yetmedim sana,
Þimdi uzaklardasýn, bilinmez rüyalarda
Resmi çalýnmýþ bir ressam gibiyim gazetelerde
Daha çok satsýn diye tuvallerým
Açýk arttýrmalara kalmýþ o güzel gamzelerin
Bak yine de yetmedim sana,
Gitmeden sormak istedim, kalmasýn içimde
Bilirsin ne söylesem biraz haklýyým iþte
Ama merak ettim yine de/ ayrýldýk ya biz
Þimdi cenazemizde sorarsa aþk efendi
“nasýl kýydýn bu adama”
Ýyi mi dersin kötü mü/ yoksa haberin yok muydu?
Oysa aniden ilk sen demiþtin “seviyorum seni”
Bil istedim,
Ben, sana yetemedim de…
EMRE ONBEY(sizden biri/belki sen)