Martýnýn Kýsmetiymiþ Aþkýmýz
Ne geldiyse baþýma þairlikten geldi
Ölüp gideceðim bir gün
Kitaplarýn, kâðýtlarýn arasýnda…
Ardýmdan enayi diyecekler
Mahvetti iki harfe kendini
Olsun ben yine de yazacaðým…
…
Ey sevgililerin sevgilisi
K a d ý n ý m
Ölmeden önce ki son simidimi
Kendim yemedim
Bil istedim þimdi bunu
Evet, karným açtý
Ama olmadý iþte
Kondu önüme bir martý
Gel de verme simidi ona
Verdim ulen verdim
Sonra öldüm…
Geçenlerde bir martý kondu kabrime
“ey insan evladý
Buldum sevdiðin kadýný
Hani senin deðerini bilmeyen
O güzel kadýný
Þimdi baþýnda gezdiriyor
Senin bana verdiðin simidin susamlarýný”
Yani kadýným boþuna silme o boku
Ben þimdi gülümsüyorum hayata
Sen de doyur bir martýnýn karnýný
Ýnan boþa gitmiyor-gördüðün gibi
EMRE ONBEY(sizden biri/belki sen)