......... Aþkýn k/ayýp kýzý Deniz’e
‘’ þeytanla ayný yataða girdiysen
senin de pek masum olduðun söylenemez ‘’
Hasreti isa
gecede
kendinden gebe bir kentin
kayýp insanlarý sýðýnýyor gözyaþlarýma
bir insan daha ne kadar avutabilir düþlerini
bilmiyorum
aþýk olmak hafifletmiyor acýlarýmý
herkes kendi gölgesini sallamakla meþgul þimdi
yalnýzlýðýn düþ bozumundayým
bir can taþýrým gün boyu
kartallar gezinir üstümde
bir lokma ekmeði bölüþürüm
bir sandal çýkagelir denizden
tavaya yan yatar balýklar
rokayý da kendin yetiþtireceksin derdi babam
limon dediðin de yediveren olmalý aþk gibi
sonra Rumca bir þarký kulaðýnda
þerefine diyeceksin tüm sevenlerin
cuma akþamýymýþ
kandilmiþ ne yazar
yazarsa Tanrý günahlarý Hayyam’a yazar
herkesin sokaðý kendine çýkar
çekildim kendi uzaðýma
hangi seviþmede uzasa ömrüm
erken vuruluyordu kapýlar
nedense silahlar
geceye hep ölümü çiziyorlar
son zamanlarda
mektuplarda bir aksama
postacý uðramýyor çoktandýr
kelimeleri taþlýyor çocuklar
vedalara sardým kendimi
oyunlardan kaçýyor uçurtmalar
gidin çocuklar gidin
masallarýn da sonu var
bir yaz akþamý aðýrlayacak beni birazdan
bilmiyorum
çocukluðumun neresinde duruyor zaman
kýrýlgan yerlerime çizik atýp geçiyorsun
alýþkanlýklarýný çýkarýyorsun üstünden
benden arda kalan bir senliði kuþanýyorsun
yanýtý yoktur ateþin ortasýnda buz kesilmenin
aþkýn hiç bir mevsiminde karþýlýðý yok bakýþlarýnýn
hatýrlar mýsýn
sen giderken bile sardunya kokardýn
her gün ayný karanlýða batar gözlerin
benim sinemalarým oynar perdede
zaman gizli bir casustur peþimde koþan
öyle kolay deðil seni bir çýrpýda unutmak
açýlýr kara kaplý bir defter
akýl almaz bir sevdadýr seninle yaþamak
Ýsa Ýnan
on altý temmuz iki bin on / bað bozumlarýndan kaçýrdým s/açlarýný...